อุ้ยคำคนแก่ ท่าทางใจ๋ดี ลูกผัวบ่มี อยู่ตั๋วคนเดียว
มะแลงแดดอ่อน อุ้ยคำก๋ำเคียว เกี่ยวผักบุ้งใส่บุงกลางหนอง
ต๋าก่อฝ้าก่อฝาง หลังก่องุ้มก่อก่อง อยู่กลางหนองจ๋นมืดจ๋นค่ำ
แล้วแกก็แบ่ง ผักบุ้งเป๋นก๋ำ ส่งขาประจ๋ำ เลี้ยงตั๋ว สืบมา
อุ้ยคำเกยบอก เล่าความเป๋นมา ลูกผัวก่อนหน้านั้นอยู่ตวยกัน
แล้วมาวันหนึ่ง ผัวแกก่อพลัน มาต๋ายละกั๋น เหลือเพียงลูกสาว
แต่แล้วแหม๋ บ่เมิน มีเรื่องอื้อฉาว ลูกสาวหนีตวยป้อจาย
อุ้ยคำเลยอยู่ คนเดียวเปลี่ยวดาย ตุ๊กใจ๋ตุ๊กก๋าย พี่น้องบ่มี
อุ้ยคำคนแก่ ท่าทางใจ๋ดี ลูกผัวบ่มีเป๋นตี้เอ็นดูล้ำ
แลงนี้แดดอ่อน บ่หันอุ้ยคำ เคยมาประจ๋ำ อุ้ยคำไปไหน
หมู่ผักบุ้งยอดซมเซาซบบ่ไหว เป๋นจะใด ไปแล้ว อุ้ยคำ
ฟ้ามืดมัวหม่น เมฆฝนครึ้มดำ เสียงพระอ่านธรรม ขออุ้ยคำไปดี
