INTRO :
นิยามแห่งความรัก คือชนักฝังตรึงดวงใจ
เจ็บปวดต้องร้องไห้ เสียน้ำตามาแล้วทุกคน
แต่ไม่ค่อยมีใคร เข็ดในพิษรักเผาลน
รักกันทุกข์ก็ทน ถึงจะจนกัดก้อนเกลือกิน
รักคือปลูกดอกไม้ ที่ต้องพรมรดด้วยน้ำตา
ยามรักซึ้งอุรา ดั่งจะพาดวงใจโบยบิน
แต่เมื่อต้องผิดหวัง นั่งลงน้ำตาไหลริน
รักทุ่มทั้งชีวิน แทบจะสิ้นลมหายใจพลัน
* ความรักเจ้าเอย ไม่เคยปรานีผู้ใด
เชือดเฉือนขั้วหัวใจ
เหลือฝากไว้เพียงรอยความฝัน
หลงนึกว่ารักแท้ แต่ก็หลอกลวงกัน
ต่างก็เปลี่ยนแปรผัน
เพราะรักนั้นคือความเห็นแก่ตัว
** สายใยแห่งความรัก
เปราะบางนักถ้าใครยึดเหนี่ยว
ขาดสะบั้นคลายเกรียว
เผลอนิดเดียว เหี่ยวเฉาน่ากลัว
เมื่อรักพรากจากไป เจ็บในหัวใจระรัว
ยามรักต้องเตรียมตัว
เตรียมหัวใจไว้รินน้ำตา
(ดนตรี)
(ซ้ำ * ** )