INTRO :
ความหวังทลายเมื่อปลายหน้าฝน
ขวัญใจคนจน ไปเป็นถึงรัฐมนตรี
นางแอ่นลืมคอน บินจรไปหลงแสงสี
ให้คนบ้านเราช่วยที บอกรัฐมนตรีว่าอย่าลืมตัว
ต้นโน๊ตยืนเศร้า ต้นพร้าวยืนร้อง
ชาวบ้านยืนมอง นางแอ่นอยู่ดีกินดี
ซากรังน้ำลาย นางแอ่นเบื่อหน่ายบินหนี
เปลี่ยนไปเพียงหนึ่งราตรี
ให้ค่ำคืนนี้เป็นที่จดจำ
ก่อนหน้านั้น เป็นดั่งความหวังความฝัน
เจ้านกนางแอ่นตัวนั้น ลือกันว่ามีพลัง
ชาวบ้านร้องบอก นี่แหละสุดแห่งความหวัง
ตัวแทนมวลชนเลือกตั้ง ให้เข้าไปนั่งอยู่ในสภา
ได้เห็นการเมืองเป็นเรื่องตอแหล
คนดีมีแน่ ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน
พระธาตุเมืองดอน ยืนเด่นแลเห็นสูงใส
วันผันนางแอ่นปลี่ยนไป
สร้างรังแบบใหม่ด้วยใบสีแดง
(ดนตรี)
อุดมการณ์ ใส่จานมันกินไม่ได้
ฉันจะจำไว้ ส.ส.เมืองไทยทุกคน
ตาปีไหลหลั่ง โอ้ปากพนังสายชล
แม่เจ้าพระยาไหลล้น ไหลคนเลวลงทะเล
ความหวังทลายเมื่อปลายความฝัน
นางแอ่นตัวนั้น บินไกลจนไปลับตา
ใครอาจชื่นชม แต่ผมคงไม่ศรัทธา
วันหนึ่งต้องกินน้ำตา นางแอ่นนั้นหนา....
เหลือเพียงแค่ซากน้ำลาย
(ดนตรี)
/
