เป็นจั่งได๋น้อคำนาง สู้งานอยู่เมืองกรุง
มีบ่ตำบักหุ่ง ก้อยกุ้งคือบ้านเฮา
คนที่รอทางนี้ ฮู้บ่ใจมันเหงา
ฮอดฤดูหนาวคิดฮอดสาวบ้านนา
อีกบ่ดนอ้ายจ๋า สิคืนนาบ้านเฮา
คิดพ้ออดีตเก่า ๆ เกี่ยวข้าวอยู่กลางนา
มื้อที่เฮาสองคนเคยเอ่ยคำสัญญา
ว่าออกพรรษาอ้ายสิมีแต่งน้อง
อย่าปล่อยให้คองถ่า ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
เมืองหลวงมันวุ่นวาย ย่านแต่คนต้มตั๋วเจ้า
กลับคืนบ้านเฮาซะเด้อนาง อ้ายยังคองถ่า
อย่าปล่อยให้คองถ่า ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
อย่าปล่อยให้คองถ่า ฟ้าวกลับมาบ้านเฮา
อีพ่ออีแม่เริ่มเฒ่าข้าวปลาบ่ค่อยกิน
ฝากพ่อแม่แนอ้าย อีกบ่ดนสิโบยบิน
บินกลับถิ่นฐานบ้านเฮา
เมืองหลวงมันวุ่นวาย ย่านแต่คนต้มตั๋วเจ้า
กลับคืนบ้านเฮาซะเด้อนาง อ้ายยังคองถ่า
