ฝากลม ถามข่าวไปฮอดคนไกล
ได้ข่าวว่าเจ้ามีไผ พ้อผู้ใหม่ถิ่มอ้ายแม่นบ่
ตอนอยู่ ม.ปลาย เจ้าสอนเอ็นทรานซ์ได้เป็นเรียนต่อ
ไปหลงคนรวยรูปหล่อ ตัวเจ้าเลยขอถิ่มสัญญาเฮา
เจ้าลืม สัญญาที่เคยเว่ากัน
เกี่ยวข้าวนำกันวันนั้น สิฮักมั่นบ่ทำให้เหงา
อ้ายเกี่ยวตอฟาง มาทำเป็นแหวนแทนคำฮักเฮา
ได้สวมใส่นิ้วนางเจ้า คือสัญญาเฮาเจ้าคงบ่จำ
ลืมหนุ่มชาวนา การศึกษาที่บ่สูงโก้
เจ้าไปคบหนุ่มไฮโซ อ้ายมันคนโหลต้องเป็นคนช้ำ
คือเจ็บแท้หนอ คือปวดแท้หนอน้องหล่าก้อนคำ
บ่คิดว่าสิใจดำ อ้ายคนต้อยต่ำ บ่สมแม่นบ่
ปวดใจ หมดความหมายเมื่อเจ้ามีใหม่
จากวันนี้เป็นต้นไป อ้ายสิทำใจสู้ไปบ่ท้อ
ฮักกันซะเด้อ สมหวังซะเด้อให้เขาสานต่อ
สุดท้ายแค่น้ำตาคลอ คนจนมอซอบ่สมกับนาง
ลืมหนุ่มชาวนา การศึกษาที่บ่สูงโก้
เจ้าไปคบหนุ่มไฮโซ อ้ายมันคนโหลต้องเป็นคนช้ำ
คือเจ็บแท้หนอ คือปวดแท้หนอน้องหล่าก้อนคำ
บ่คิดว่าสิใจดำ อ้ายคนต้อยต่ำ บ่สมแม่นบ่
ปวดใจ หมดความหมายเมื่อเจ้ามีใหม่
จากวันนี้เป็นต้นไป อ้ายสิทำใจสู้ไปบ่ท้อ
ฮักกันซะเด้อ สมหวังซะเด้อให้เขาสานต่อ
สุดท้ายแค่น้ำตาคลอ คนจนมอซอบ่สมกับนาง
ฮักกันซะเด้อ สมหวังซะเด้อให้เขาสานต่อ
สุดท้ายแค่น้ำตาคลอ คนจนมอซอขอยอมหลีกทาง
