Intro : ( 2time )
นางนวลหนึ่งตัว ท่ามกลางความหวาดกลัว ที่ตัวมันได้สร้างเอาไว้
บินข้ามผืนลม บินข้ามเมฆฝนพายุใหญ่
ชายชราหนึ่งคน นั่งอยู่กับความสับสน ที่ประสบการณ์ได้สร้างเอาไว้
เขาอินไปกับเพลง เมามายให้ตัวเองหายไป
* คนเราที่แท้มีความต่าง ทุกชีวิตจึงดูน่าสนใจ และในความใกล้ชิดมีความห่าง
ระยะทางที่เราสร้างเอาไว้ เพื่อให้เราได้ลืม ว่าเราเป็นใคร
(เพราะว่าเรามักมองแต่ สิ่งที่อยู่นอกใจ)
Instru : ( 2 Time )
กุหลาบอยู่ในสวนท่ามกลางหมู่มวลแมลงที่ล้อมรุมมันไว้
หากคนว่าไม่งามแล้วมันยังต้องการน้ำอยู่ไหม ?
เช่นฉันกับบทเพลงเรื่องราวของฉันเองไม่เกี่ยวกับผู้คนอื่นไหน
มันเป็นแค่เพลงสะท้อนความวังเวง ไม่ได้ยิ่งใหญ่
( * )
