เนื้อเพลง ตายหยังเขียด - อี๊ด ฟลาย (Fly)

INTRO  :     


                                            
       *   ตายหยังเขียด   เขียดมันเหยียดขาตาย
                                       
            เมืองทองเขาว่าเมืองไทย
                                       
            แต่คนใกล้ตาย  ต๊าย  ตายหยังเขียด
               
            โว............


                                    
ป่าดงลงห้วยในนา  ร้องแซวแว่วมา
                        
ว่านั่นละหนาเสียงเขียด
                     
ตัวไม่ใหญ่แต่ขายาว ๆ
                               
บางตัวสีเทา  เขียดบางตัวก็สีเสียด
                                       
มันถูกจับ  มาเสียบไม้ย่าง  ถูกจับมาเสียบไม้ย่าง
                               
ขาชี้ปางญาง  นั่นละตายหยังเขียด


(ซ้ำ   * )


                        
          ดอกโสนไม่มีจะบาน
                                 
          ดอกงิ้วดอกจานไม่มีจะเจียด
                          
          ข้าวของนับวันยิ่งแพง
                                        
          ปลาทูปลาแห้ง  มันแพงเต็มเหยียด
                                    
          ทั้งหยูกยาและเสื้อผ้าแพรพรรณ
                                   
          แพงขึ้นทุกวัน   ราคาน่าเกลียด
                                 
          มันขึ้นเหมือนน้ำเดือนสิบสอง
                                 
          มันขึ้นเหมือนน้ำเดือนสิบสอง
                                   
          ล้นเจิ่งนองเกินจะกระเดียด
                
          โว................


                   
กรรมกรอยู่ในโรงงาน
                              
สู้ทนกัดฟันก็ทำงานเคร่งเครียด
                   
นักศึกษาทั้งนายทุนน้อย
                         
มีทุนกระจ้อยก็นับวันแห้งเหีอด
                    
ทหารตำรวจ  ทั้งครูผู้น้อย
                                   
ต้องเดินหน้าจ๋อย  เป็นบ๋อยบิลเลียด
                        
ชาวนาก็ด้ามเคียวเป็นมัน
                              
กำจอบกำขวานจนมือแตกละเอียด
                    
หล่อเลี้ยงเวียงวัง คลังนา
                
อยู่หอคอยร้อยดาริกา
                              
หมูไปไก่มา  มันเป็นตาขี้เดียด


(ซ้ำ  * )