Intro:
เขาตาย ในชายป่า เลือดแดงทา ดินเข็ญ
ยากเย็น ข้นแค้น อับจน (ซ้ำ)
และถึงวันพราก เขาลงมาจาก ยอดเขา ใต้เงา มหานกอินทรีย์
ล้อมยิง โดยกระหยิ่ม อิ่มในเหยื่อ ตัวนี้
โชคดี สี่ขั้น พัน ดาว
เหมือนดาว ร่วงหล่น ความเป็นคน ล่วงหาย
ก่อนตาย จะหมาย สิ่ง ใด แสนคน จนยาก
สิบคนหาก รวยหลาย อับอาย แก่หล้า ฟ้า ดิน
เขาจึง ต่อสู้ อยู่ข้างคน ทุกข์เข็ญ ได้เห็น ได้เขียน พูดจา
คุกขัง เขาได้ แต่หัวใจ อย่าปรารถนา
เกิดมา เข่นฆ่า อ ธรรม..
แล้วอำ นาจเถื่อน มาบิดเบือน บังหน กี่คน ย่อยยับ อั ปรา..
สองพัน ห้าร้อยแปด เมฆดำปก คลุมฟ้า ด้วยฤทธา มหา อิน ทรีย์
ร้างเมือง ไร้บ้าน อยากทำการ ป่าเขา เสี่ยงเอา ชีวี มลาย..
พฤษภา ห้าร้อยเก้า แดดลบเงา จางหาย
เขาตาย อยู่ข้าง ทาง เกวียน
+++คนนี้ นี่หรือ คือจิตร ภูมิศักดิ์ ตายคาหลัก เขตป่า กับนาคร
เขาตาย ในชายป่า เลือดแดงทา ดินอีสาน
อีกนาน อีกนาน อีก นาน .....เขาตาย เหมือนไร้ค่า
แต่ต่อมา ก้องนาม ผู้คน ไถ่ถาม อยากเรียน
ชื่อจิตร ภูมิศักดิ์ เป็นนักคิด นักเขียน ดั่งเทียน ผู้ถ่องแท้ แก่คน
Outro:
