Intro
เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินเข็ญ
ยากเย็นข้นแค้นอับจน (ซ้ำ)
ถึงวันพรากเขาลงมาจากยอดเขา
ใต้เงามหานกอินทรีย์
ล้อมยิงโดยกระหยิ่ม อิ่มในเหยื่อตัวนี้
โชคดีสี่ขั้นพันดาว
เหมือนดาวร่วงหล่น ความเป็นคนร่วงหาย
ก่อนตายจะหมายสิ่งใด
แสนคนจนยาก สิบคนหากรวยหลาย
อับอายแก่หล้าฟ้าดิน
เขาจึงต่อสู้ อยู่ข้างคนทุกข์เข็ญ
ได้เห็น ได้เขียนพูดจา
คุกขังเขาได้ แต่หัวใจอย่า ปรารถนา
เกิดมาเข่นฆ่าอธรรม
แล้วอำนาจเถื่อน มาบิดเบือนบังหน
กี่คนย่อยยับอับปรา
สองพันห้าร้อยแปด เมฆดำปกคลุมฟ้า
ด้วย ฤทธา มหา..อินทรีย์
ร้างเมืองไร้บ้าน ออกทำการป่าเขา
เสี่ยงเอา ชีวิตมลาย
พฤษภา ห้าร้อยเก้า แดดลบเงาจางหาย
เขาตายอยู่ข้างทางเกวียน
ศพคนนี้นี่หรือคือ จิตร ภูมิศักดิ์
ศพคนนี้นี่หรือคือ จิตร ภูมิศักดิ์
ตายคาหลักเขตป่ากับนคร
*เขาตายในชายป่า เลือดแดงทาดินอีสาน
อีกนาน อีกนาน อีกนาน(ซ้ำ*)
เขาตายเหมือนไร้ค่า แต่ต่อมาก้องนาม
ผู้คนไถ่ถามอยากเรียน
**ชื่อจิตร ภูมิศักดิ์ เป็นนักคิดนักเขียน ดั่งเทียนถ่องแท้แก่คน (ซ้ำ**)
solo