บ่อยครั้ง ที่ฉัน แกล้งทำว่าเหมือนไม่มีอะไร ในทุกครั้งที่เธอเดินผ่าน
แอบฝัน แอบเพ้อ เมื่อใดที่เธอยิ้มให้กัน ทั้งที่มันแค่บังเอิญ

อยากคุยและทักทาย อยากจะทำเหมือนเพื่อนทั่วไป แต่ใกล้เธอเมื่อไหร่ ใจสั่นสะท้าน
หลบตาทุกครั้งไป ไม่อาจทำเหมือนใจต้องการ ช่างทรมาน เหลือเกิน

บอกรักเธอตรงๆไม่ไหว หัวใจยังทำไม่ได้ รักเธอเท่าไหร่ สุดท้ายต้องซ่อนมัน
อยากเผยความในใจที่มี อยากพูดคำดีดีเหล่านั้น คิดว่าคงต้องมีซักวัน 
แต่ตอนนี้ ฉันยังไม่กล้า

อยากถาม สักครั้ง หากตัวเธอนั้นไม่มีใคร ฉันยังพอหวังได้หรือเปล่า
มีไหม ทางไหน ที่จะทำให้เธอได้รู้เรื่องราว โดยที่เราไม่พูดจา