หลายครั้งในหนึ่งวัน ที่ฉันต้องเฝ้ามองนาฬิกา ว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่
แต่แล้วพอเหลือบไปดู ฉันเห็นว่ามันยังคงอยู่อย่างเดิมไม่ได้เปลี่ยนไปไหน
สิ่งนี้ที่ฉันต้องเจอทุกวัน  เป็นกังวลว่ามันจะผ่านไปเมื่อไร
ทุกครั้งที่หลับตานอน มันย้อนถึงความทรงจำเก่าๆ ว่าเราเคยมีสุขกันเท่าไหร่
แต่เมื่อต้องตื่นลืมตา ภาพเธอค่อยๆเลือนหายไป เหลือไว้เพียงความเงียบเหงา
สิ่งนี้ที่ฉันต้องทนทุกวัน  ต้นเหตุนั้นคือฉันคิดถึงเธอ
อยากได้ยินเสียง อยากเดินอยู่เคียงข้างกัน อยากทำอย่างนี้อย่างนั้นเหมือนวันเก่า
อยากจะพบหน้า อยากจะส่งสายตา ทำให้โลกนี้นั้นมีแค่เรา
แต่สุดท้ายก็คงต้องเข้าใจ ระยะทางของเรายังห่างไกล
แต่ไม่ว่ายังไงฉันจะรอ
ขอให้เธออดทน ถึงแม้บางคนเข้ามาวุ่นวาย ต้องการทำให้เธอไหวหวั่น
ส่วนฉันที่อยู่ตรงนี้ จะขอมีเธอคนเดียวเท่านั้น ไม่มีวันที่จะเปลี่ยนใจ