INTRO :
* เป็นเราเองต้องโทษตัวเองที่เดินไม่ระวัง
พาตัวเองให้พลั้งไปเหยียบและต้องทนเจ็บปวด
เป็นเราเองต้องทุกข์ต้องทนเจ็บใจอยู่ข้างเดียว
โดนตะปูมันทิ่มมันตำไม่เห็นมันเจ็บปวด
** มันผิดที่เราคนนี้เอง ที่เข้าไปหาเธอ
ไปทุ่มเทใจให้แก่...เธอมากมายถึงเพียงนั้น
(ดนตรี)
ทรมานเจ็บช้ำยังไงก็เป็นเรื่องของเรา
เป็นตะปูไม่ข้องไม่เกี่ยวไม่เข้าใจไม่ผิด
ก็เป็นเราเองดันก้าวไปเองไม่ดูให้แน่นอน
เป็นตะปูไม่รู้เรื่องราว ไม่ต้องมารับผิด
(ซ้ำ **)
*** จะไปโทษใคร ผิดพลั้งที่เราเอง
ที่เรามีน้ำตาอยู่อย่างนี้ จะไปโทษใคร
ต้องสมน้ำหน้าเรานี้ ในเมื่อเธอนั้นไม่มีใจ
(ดนตรี)
(ซ้ำ * ** ***)
(ดนตรี) (4 tiems)