ใครก็บอกว่าฝน ที่หล่นจากฟ้า
มันก็เหมือนน้ำตาที่มาจากใจ
ฟ้าที่อ้างว้าง เมื่อเมฆจางหายไป
มันก็เหมือนกับใจ ต้องลาจากรักใครสักคน
เธอก็อยู่ใต้ฟ้า แล้วใยหวาดกลัว
กลัวจะเดินออกมา แล้วต้องเปียกฝน
รักที่เธอคิด คือรักที่ต้องทน
กลัวใครสักคนจะทำเธอเสียใจ
* ยังยืนกลัวตรงนั้น ยังลังเลตรงนี้
รักที่ดีๆ อาจจากลา
** อยู่ใต้ฟ้าอย่ากลัวฝน ถ้าจะรักใครสักคนอย่ากลัว
กลัวจะเสียน้ำตา เปิดประตูให้หัวใจ
ให้ความรักเดินออกไป และวันที่พบหัวใจจะบอกเธอเอง
รักที่ดูสดใส เหมือนดังเมฆขาว
รักที่จะดูปวดร้าว เมื่อเมฆต่างสี
แม้หากเธอคิด มองรักในแง่ดี
สักวันรักที่สดใส จะเป็นของเธอ
ซ้ำ *,**,**
คือใครคนนั้น หัวใจจะบอกเธอเอง
