แล้วฉันก็ต้องตื่น เพื่อพบว่าฉันไม่เหลือใคร ยังเฝ้าคิดถึง ใครคนนึงที่จากฉันไป
ยังต้องหนี น้ำตา ยังเหนื่อยล้า ทั้งหัวใจ
ไม่เปลี่ยนไม่แตกต่าง ทุกอย่างไม่เหมือนวันใหม่ ยังเจ็บลึกกับอดีตว่ารัก
* ภาพวันนั้น ยิ่งนานก็ยิ่งชัดเจน ความเจ็บวันนั้นไม่เคยจะหายไป
ความทรมาน จะผ่านมันได้ไง อีกนานเพียงใดไม่รู้ ที่มันต้องตื่นเพราะความเสียใจ
รอจนตะวันดับ ต้อยรับคืนที่เงียบงัน อยากจบวันนี้ อยากหลับตาเพื่อผ่านพ้นมัน
ก็ไม่อยากคิด ถึงเธอ ไม่อยากรับรู้เรื่องใด
ไม่อยากต้องตื่นอีก ไม่อยากจะพบวันใหม่ ไม่อยากพบกับเรื่องราวร้ายๆ
( * )
( * )
