เหมือนจะกลบเกลื่อนไม่ไหว ฉันละอายใจทุกครั้ง ถึงต้องทำห่างๆ ไม่โทร ไม่คุย ไม่ต้องเจอะกัน
เธอรู้ระแคะระคาย ไม่อยากให้เขารู้ทัน ว่าคนใกล้ตัวอย่างฉัน กำลังคิดไม่ซื่อกับใคร
เธอก็เป็นแฟนของเขา เขาก็เป็นเพื่อนของฉัน คบกันมานานจนวันที่ฉันเริ่มชักเอะใจ
คิดถึงเธอทุกเวลา ก็รู้ว่าหน้าไม่อาย ต้องซ่อนความรักไว้ ข้างในสายตา
*แอบๆฝัน ให้เธอกับเขามีปัญหา แล้วคิดได้ขึ้นมา ยิ่งละอาย
**ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันแอบรักแฟนของเพื่อน ซึ่งก็ดูเหมือนเธอไม่คิดอะไรด้วยซ้ำไป
ทั้งรู้ว่าผิดนะ แต่ก็รักไม่รู้ว่าทำไม รู้แล้วก็เหยียบไว้ นั่นคือเหตุผลที่ฉันต้องไปจากชีวิตเธอ
อยากจะเลิกคบ ถ้าไม่จบมันไม่ไหว ใกล้เธอทีไรกลับไปก็นอนทำใจไม่ลง
ทำเหมือนแค่เพื่อนยังไง ในใจก็ไม่ซื่อตรง เลิกรักเธอไม่ลงก็คงต้องลา
ขอโทษเธออีกครั้งที่ยังรักเธอ
ผิดพลาดตรงไหนช่วยแก้ไขด้วยจ้า
