เนื้อเพลง ไฟกับตะวัน - คำร้อง วรัชยา พรหมสถิต

                        คืนที่เรามองฟ้าด้วยกัน บอกฉันจะจับมือกันเรื่อยไป จะไม่คิดเกรงกลัวกับหนทางไกล

                                                     จะให้ฉันเป็นไฟส่องทาง ความมืดมัวอ้างว้างนั้นเธอไม่หวั่นไหว

                                   เดินผ่านกลางคืนมาถึงกลางวัน กลับหัน สะบัดมือเดินหนีไป เมื่อเธอพบตะวัน

                                       ส่องแสงแรงไกล ก็เลยทิ้งดวงไฟส่องทาง เธอไม่กลัวอ้างว้าง จึงจากฉันไป

                                                 ไฟกับประกายของแสงตะวัน ฉันจึงไม่สงสัย เธอย่อมจะโยนดวงไฟ

                                         และคงไม่คิดกับคืน กัดฟันฝืนใจทน เหตุผลเธอมี เจ็บคราวนี้ จะยอมข่มใจ