Intro :
แหลงหวาน หวานไม่ค่อยได้ ใช้แต่คำว่า กู มึง
ใหญ่จนหมาเลียวารไม่ถึง จึงพบมึงคนนี้
กูรักมึงสุดหัวใจ ไม่รู้อิเท่าไหนดี
แต่พอเข้าแค่ มึงหยับหนีห่างกัน
แหลงพ่อขุนไม่ค่อยซึ้ง มึงจึงรับไม่ได้
มึงชอบกังนัมสไตล์ แบบเกาหลีพวกนั่น
ความจริงใจและรักแท้ แล แลไม่นานสูญพันธุ์
บางภาษาไทยที่กูใช้นั้น มึงว่ามันน่ารำคาญ
*มันเจ็บตรงนี้ ตรงนี้ ตรงนี้ ที่อกข้างซ้าย
กูยังไม่ตาย ยังหายใจได้แต่ทรมาน
**กูผิดตรงไหน ตรงไหน ตรงไหน มึงไซรไม่สงสาร
กูคนบ้าน บ้าน ที่หาญสาบานว่ารักมึง จนถึงวันตาย
***เพลงที่ร้องกะทองแดง แต่มึงให้กูแหลงกลาง
สำเนียงลูกครึ่งฝรั่ง แบบฉันรักเธอรู้ไหม
****กูว่าดัดจริต ขัดจิตสำนึกคนใต้
แต่สิ่งที่กูทำง่ายๆ
คือรักมึงได้คนเดียว
SOLO :
/
(ซ้ำ *,**,***,****)
SOLO :
