ล่ะได้เป็นนางแต่ยังน้อย
ความอดทนมีน้อย ครอบครัวแตกแยกกันหย่าง
มาเป็นสาวแม่ฮ้าง เอาสิงห์ช้างเป็นหมู่ใจ
สีดองยากะได้ ล้างใจเน่าที่เขาเมิน
รอคอยความบังเอิญ เถื่อหามีผู้มาพ้อ
กึ่บเพื่อรอ คนเคียงใกล้
หัวใจเป็นอิด ๆ ออด ๆ
คนที่เคยกอด ไปออดหลอดบ่เห็นไหง่
เป็นแม่ฮ่างบ่เคยว่างความเหงา
หัวอกปวดร้าว หนาวลึก ๆ อยู่ใน ๆ
ทั้งที่ยังอยู่ในวัยซิ่งวัยใส
แม่ฮ่างบ่สมวัย คนเว้าใสจนหูชา
วางตำราผู้บ่าวก็มาป้วนเปี้ยน
ถอนชุดกระโปรงเหี่ยน ก็เปลี่ยนเป็นชุดวิวาห์
รักวัยรุ่นมันอบอุ่นแค่ชั่วคราว
รอยแยกรอยร้าว มันเฝ้าทยอยตามมา
ชีวิตคู่บ่อาจต้านทานปัญหา
ต้องถืกผัวป๋า ทั้งที่อายุใต้ซาว
เหงาแท้หนอ หัวใจคือเหงาแท้หนอ
เหงาตายว่า หัวใจมันเหงาตายว่า
เหงาตายว่า นั่งปาดน้ำตาพอม้มมื้อ
เหงาถิ่มสื่อ ๆ คือคิดฮอดเขาบ่เซา
เหงาตาหน่าย สิเฮ็ดจั่งใด๋ละคราวนี้
เงียบมิดสี่หลี่ มีแต่ความว่างเปล่า
ชีวิตแม่ฮ่าง นั่งตากแดดยังหนาว
แม่ฮ่างใต้ซาว คิดเห็นแต่เหล้ามาทาใจ
ชีวิตเหงา ๆ ต้องใช้น้ำเหล้าบรรเทาใจ
น้ำใส ๆ ได้กึ๊บเข้าไปมันหุ่งแจ้ง
น้ำสีแดง ๆ มีเหื่อมีแฮงขึ้นทันใด
เปลี่ยนความเศร้าเป็นเมาลิลากลิเลีย
ผู้บ่าวมาเฟีย เชิญแล้วค่ะตามสบาย
อยากจับอยากต้อง บ่ต้องย่านน้องปรับไหม
ซื้อเหล้าหลาย ๆ มาล้างหัวใจที่บูดเน่า
ถือเหล้าหลาย ๆไผอยากพาไปหม่องจบข่าว
ความสาว ผัวเก่าเอาไปด้วย
ความสาว ผัวเก่าเอาไปด้วย
เหลือแต่ความสวย จ่งไว้แลกเหล้าดื่ม
ได้กึ๊บเข้าไป หัวใจสะลือสะลื้ม
โอ้ยลืมเศร้า ได้ชั่วคราว
คิดต่อผู้บ่าว ย้านได้ขี่ช้างไล่
ไผสิมาเห็นใจ คนมีแป้ว คนมีแป้ว
