เนื้อเพลง เรียนและงาน - ปู พงษ์สิทธิ์

                                                         
ออกเดินจากบ้านสู่เมืองฟ้า สู่เมืองเทวาเมืองบางกอก
                                                                  
เดินทางเดียวดายจากบ้านนอก มาเล่า มาเรียน มาศึกษา
                                                           
เจอะคนทั้งแบบนี้แบบนั้น เจอะทั้งแมงวันทั้งจิ้งจอก
                                                                 
เจอทั้งคนดีคนกลับกลอก คนหวังปลอกลอก มีมากมาย
                                                         
ตั้งใจร่ำเรียนทุกค่ำเช้า ถึงหนักถึงเบาไม่ร้องบอก
                                                       
อยู่ไปวันๆ เหมือนมีปลอก ลากคอให้เดินตามทาง
                                                        
ชี้ให้ฉันเดินไปทางไหน จะเร่งรีบไปตามคุณบอก
                                                      
หัวใจเฉื่อยชาแต่ช้ำชอก แตกหักยับเยิน..ป่น+++

                                                      
ชี้ให้ฉันเขียนฉันรีบเขียน ชี้ให้ฉันเรียนให้ฉันสอบ
                                                      
แข่งขันกันไปหลายรอบ มาเลือกเอาม้าพันธุ์ดี
                                                     
ทำเพื่อหนทางที่วาดหวัง รีดเข็นพลังพุ่งพวยออก
                                                                      
ก็ตามประสาคนจนตรอก หวังงานทำเงินเลี้ยงครอบครัว..

                                                     
จวบจนฉันจบการศึกษา รับใบปริญญาที่ฉันชอบ
                                                             
สุขใจแค่ไหนไม่ต้องบอก ยิ้มพลางเดินพลางสบายดี
                                                       
รีบเดินย้ำต๊อกหางาน ความสุขชื่นบานที่เคยมี
                                                   
เริ่มหดเริ่มหายลงทุกที ไม่มี ไม่มี ไม่มีงาน
                                                       
รับคน15 คนทำงาน เด็กฝากเด็กท่านเอา 1 โหล
                                                                   
ที่เหลือหมื่นพันร้องไห้โฮ ระบบทางแก้ไม่มี............โอ๊ย....

                                                            
หลายที่หลายแห่งคนทำงาน เช้าชามเย็นชาม 2 ขั้นปี
                                                 
แต่คนขยันทำงานดี ไม่มี ไม่มี ไม่มองมา
                                                                
อย่างงี้เมื่อไหร่บ้านเมืองไทย เจริญก้าวไปทัดเทียมทัน
                                                            
นานาประเทศดังคำขวัญ เขียนเอาไว้สวยดี
                                                                
อุตส่าห์ร่ำเรียนมาแทบตาย แต่ผลสุดท้ายต้องตกงาน
                                                                
หมดเงินหมดแรงอยู่ตั้งนาน วิมานมาพังไร้ชิ้นดี

                                                              
แม่จ๋า.. ลูกกลับมาแนบเนา กลับสู่บ้านเราด้วยช้ำชอก
                                                        
ทุ่มเทกายใจให้บ้านนอก หลังถูกจับขังหลายปี
                                                             
แม่จ๋า.. ลูกกลับมาแนบเนา กลับสู่บ้านเราด้วยช้ำชอก
                                                        
ทุ่มเทกายใจให้บ้านนอก หลังถูกจับขังหลายปี

....................