เมื่อวันที่ฟ้าเป็นใจ
วิเชียร ตันติพิมลพันธ์
เธอรู้ไหม ไม่ว่าค่ำคืนนี้จะยาวนานสักแค่ไหน ไม่ว่าฉันต้องพบความเหงาที่มันโหดร้าย
เพราะว่าฟ้าคอยกั้น เราไว้ให้ไกลสุดไกลสายตา
*โปรดรู้ไว้ ไม่เคยท้อจะรอแต่เธอไม่เคยหวั่นไหว ไม่เคยลืมว่าเราต่างยังมีคำสัญญาอยู่ในหัวใจ
เฝ้ารอสักวัน จะนำทางให้เรา
**เมื่อวันที่ฟ้าเป็นใจ ฝันเป็นจริง แล้วเราจะรักกันได้เหมือนวันเก่า
สักวันที่ฟ้าเห็นใจ สองเราจะไม่เหงา เมื่อแสงตะวันส่องมา จะพบเจอกันที่ปลายฟ้าไกล
แค่รู้ไว้ ว่ามีคนฝากความคิดถึงเธออยู่เสมอ ฝากกับลมฝากดาวฝากไปให้เธอทุกอย่าง
ถึงแม้เราห่าง ให้รู้หัวใจก็ยังเหมือนเดิม
