เทพีบ้านไพร
กุ้ง สุทธิราช
เตือนกัน นะแม่ตาหวานบ้านนา
ไปหลงเมืองฟ้า หลงเมืองฟ้า แล้วลืมบ้านเรา
อย่าไปเพลิน อย่าไปเดินตกน้ำเน่า
บอกก่อนนะสาว ก่อนที่เจ้าจะเสียใจ
ลมเย็นเย็น บ้านเราดีกว่าห้องแอร์
มีพ่อมีแม่ พ่อและแม่ที่คอยห่วงใย
เจอะแต่คน เอาเปรียบหน้ามนจนร้องไห้
กลับมาเถอะทรามวัย ก่อนดวงใจจะเสียน้ำตา
* ไอ้หนุ่มเมืองกรุง หมายมุ่งมาหลอก
แต่พี่บ้านนอก ไม่คิดหลอกเลยหนา
หนุ่มหน้าใสใส แต่น้ำใจเหมือนนักฆ่า
กลับมาเถอะกานดา เสียเวลาอยู่ทำไม
** คนจนจน แต่จริงใจมีให้เห็น
โอแม่เนื้อเย็น เจ้าจะได้เป็นเทพีบ้านไพร
เหนื่อยก็พัก อยากก็ทำ ไม่ต้องแข่งใคร
อยู่อย่างสบายใจ เจ้ากลับเมื่อไรจะไปขอแต่ง
(*,**)
