Intro:
ที่จริงก็รัก รักเธอตลอดมา
แต่ไม่รู้ทำไม ไม่มีน้ำตาให้เธอเท่าไหร่
ที่เธอบอกลา ก็บ้าแทบขาดใจ
แต่ไม่รั้งเธอไว้เหมือนไม่เป็นไรอย่างนี้
* ก็เจ็บจะตาย แต่ไม่ใช่คนสำออย
ไม่อยากให้ใครต้องคอย มาเวทนาห่วงใย
ก็เจ็บจะตาย แต่ต้องทำเป็นเข้าใจ
ยอมให้เธอนั้นไป ทั้งที่ใจยังรัก
(รักเธอเหลือเกิน)
อย่ามาถามฉันเป็นอะไรไหม
อย่ามาพูดอะไร ฉันกลัวตัวเองห้ามใจไม่อยู่
คนเราตอนแพ้ไม่ค่อยจะน่าดู
ไม่อยากให้เธอรู้ฉันถึงต้องทนเก็บไว้
(ซ้ำ * )
(ดนตรี)
ขอให้รู้ว่าเสียเธอไป ก็เสียใจอยู่แล้ว
เมื่อเจ็บอย่างนั้น
มันจึงต้องทำ ให้ใจมันยังเข้มแข็ง (ซ้ำ */* )