เขาให้เฮาเกิดมาเจ็บ
มันอาจเป็นเพราะกรรมที่สองเฮาเคยทำไว้
ถึงรักกันแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องจากกัน
เรือรักจึงมาล่มถูกคลื่นซัดจมกลางลำธาร.
มองเห็นแค่ฝั่งฝัน แต่มันดันไปไม่ถึง
เขาให้เฮานั้นได้แค่ฮัก. แต่เบิดสิทธิ์อยู่นำกัน
เขาให้อ้ายนั้นได้แค่ฝัน แต่เบิดสิทธิ์อยู่นำน้อง
เขาให้เฮานั้นเกิดมาเจ็บ มาทุกข์มาไห้มาฮ้อง
บ่ให้ไปเถิงมื้อกินดองจ้องแขนผูกด้าย
*เคย...พ้ออิหยัง จงลืมเถาะ เซาคึดต่อกับคอเหล้าขาว
เคยพ้ออิหยัง. ใส่หูเจ้า เซาเก็บเอาไปฮกสมอง
บุญผลา บ่เถิง ได้นั่งเฮียงดมแก้มน้อง
ให้แสงแฟลชกล้องเขาส่องยามจอมพาขวัญ
