ลำเพลิน วงศกรณ์ อยากให้ฟ้าลืมค่ำ
อยากให้ฟ้ามื้อนี่เพิ่นลืมค่ำ อยากให้แม่น้ำโขงเพิ่นลืมไหล
มาซ่อยออนซอนคนงามของใจดวงนี้ได้บ่
ขั่นว่าแม่น้ำโขงเว้าได้ ต้องบอกเจ้าไปว่างามแท้น้อง
ขั่นว่าสายลมหนาวหันมอง จะต้องตะลึงคือกันกับอ้าย
งอยโขงใจสั่น นางฟ้าในฝันตัวจริงของใจ
จนเป็นบ่าวอ้ายบ่เคยพ้อไผ งามบาาดใจคือเจ้าสาวลาว
หัวใจ เจ้างามกว่าภูกว่าผา อายเอียงสำเนียงเว้าจา
งามโสภากว่าฟ้ายามหนาว ใจเอ๋ยใจอ้าย อยากบอกความใน ใกล้หูเบาๆ
ขอจอใจได้บ่น้อสาวลาว หนุ่มไทยยืนหนาว ย่านเจ้าบ่มอง
* ฮ้อยเอาดอกจำปา ทั่วแคว้นแดนโขงมาฝาก
ก็บ่เท่า ความฮักจากใจของอ้ายฮักน้อง
ซ่อยกันแปงหัวข้าม สะพานใจฝั้นเกลียวเปลี่ยวดอง
ให้สองใจลาวไทยเที่ยวท่อง เป็นขวัญคู่ของ สองเฮาฮักแพง
**สาวลาวคนงามรับคำอ้ายแน ใจนี้สิบ่ยอมผันแปรขอดูแลแต่เจ้าเช้าแลง
โขงเอยสาบาน หนุ่มไทยนั้น ฮักจริงหวังแต่ง
ขั้นมีใจให้เจ้าหันแก้มแดง มาให้อ้ายหอม สิพร้อมไปกินดอง
(ซ้ำ *,**)
โขงเอยสาบาน หนุ่มไทยนั้น ฮักจริงหวังแต่ง
ขั้นบุญพาวาสนาบ่แกล้ง สิแต่งพาขวัญข้ามโขงไปผูกแขน