Intro:
..หากความรัก ประกอบขึ้นมาจากสองสิ่ง
"ทั้งความคิดถึงและความห่วงใย"
หากว่าขาดสิ่งหนึ่งสิ่งใดไป
แล้วจะเรียกว่า "ความรัก" ได้อย่างไร....
นั่งรถไฟ มาสิบสี่ชั่วโมง
บอกตามตรง ว่ายังทำใจไม่ได้
พี่บ่าวมาหา น้องหลบหน้าหายไป
โถไม่เท่าไร ไซไม่รับสายที
* พี่ มาตามหาเธอ ใครที่เจอบอกที
บอกคนดี พี่บ่าวมาตามหาใจ
** พี่มาหาเธอหลบหาย พี่มาไกลเพราะรักเธอ
สี่เดือนแล้วนอนละเมอ เพราะว่าเธอมาเงียบไป
เคยคิดถึงกันมั้งหม้าย เคยห่วงใยกันมั้งหม้าย
ความคิดถึงมันหายไป ความห่วงใย....ก็หายตาม
Solo:
เสียงรถไฟ มันจะดั่งเท่าใด
เสียงร้องไห้ พี่บ่าวมันดังยิ่งกว่า
อกพี่กลัดหนอง เพราะน้องจึงนองน้ำตา
เสียใจหนักหนา เป็นบ้าก็ไม่รู้ที
( ซ้ำ * , **)
....พี่มาหาเธอหลบหาย พี่มาไกลเพราะรักเธอ
สี่เดือนแล้วนอนละเมอ เพราะว่าเธอมาเงียบไป
คำว่าคิดถึงมีมั้งหม้าย คำว่าห่วงใยมีมั้งหม้าย
ความคิดถึงมันหายไป ความห่วงใย ก็หายตาม
( ซ้ำ ** )
