หนานรำพึง
นอนกั๊ดสันหลัง ฟังเสียงลมมันเจย จังนกเก้าเหมย เหมือนมันฮ้องเย้ยบ่าวหนาน
อี่นายสาวจี๋สลิดบ่าดีมาแป่งต๋าหวาน หญ้าอ่อนหญ้านวน ยวนใจ๋ควายหงาน
บ่าวหนานจะเป๋นจะต๋าย เจ็บตึงบ่าจ๋ำกี่กำหนานสู้เต๋มเตียง
แม่ญิงบ่เขียมแต่มันหายากบ่ดาย ขึ้นจื่อว่าสาวหนานฮักหนานเมามาแล้วกี่ราย
ผ่านฮ้อนผ่านหนาวมาแล้วเต้าได เสียดายคนแล้วคนเล่า
จ้องสาวจี๋ เสียทีเปิ้นฮ้องเฮาอาว ก่อสาวรุ่นสาวบะถ้าถามถึงเปิ้นตึงบ่อเอา
ก้อนฮู้ว่าจะเคิ้นจะบวชเมินเมินเป๋นตุ๊จ๋นเฒ่า บะต้องมาหลงมัวเมา เป๋นบ่าวเฒ่าหื้อแมงมันคี
น้อยหนานบ้านนา วาสนามันหลึกมันง่าว เหมือนดังอ้ายบ่าว บ่เปิงอี่นายสาวจี๋
บ่ฮักหนานเขาขอหื้อสาวเจ้าจงได้ดี บ่าวเคิ้นบ้านเฮาหนาวลมแรมปี ยังโจคดีที่บ่เขียมขื่อ
