INTRO :
เฮ็ดโดตามสบาย คือทุกเกือ
บ่มีทุกข์ฮ้อนอันใด
พอดนตรีเริ่มหย่าว เพลงเฮาคุ้นเคย
เฮาเองก็ฮ่ำฮ้องไป
เถิงคล้าย ๆ สิบ่เป็นหยังจั๊กหน่อย
แต่พอมองดูคนที่เขามีไผ
แม้นว่ามีผู้คนซิฮุมตุ้มอยู่
ยังหลอยเหงาในใจ
* ยามใดซิมีไผ ไผจักคนที่เป็นของเฮา
ยามใดซิมีไผ ไผจักคนเนอะที่ฮักเฮา
เท่านี้ที่ต้องการ ขอเกินไปหม่องใด๋
ยามใดซิมีไผ ไผจักคนที่เคียงข้างเฮา
แค่อยากจะมี คนที่เฮ็ดให้ใจบ่ต้องเหงา
( )
บ่ฮู้ต้องยามใด คือมันยังห่างไกล
นาฬิกาเวลาฮองก่อเที่ยงคืน ผู้คนก็หลายหลาย
พอดนตรีเริ่มหย่าวเพลงให้เต้นกัน
ไผ ๆ เขาก็เต้นไป
ยิ้มและทักทายกับคนฮู้จัก
แต่คงบ่มีไผลึกซึ้งใจเฮา
ทั้งที่ผู้คนก็ฮุมตุ้มอยู่ ยังหลอยคึดเบา ๆ
(ซ้ำ *) (ดนตรี) (ซ้ำ *)
บ่ฮู้ต้องยามใด คือมันยังห่างไกล
(ดนตรี)