ยามมื้อแลงตะเว็นพอพุมพู เด็กหนองบัวลำภูพ้อกันอยู่ข้างหนอง
มีเหล้าขาวเหน็บถุงมาพร้อม มาแบ่งกินกัน คนละเป๊กสองเป๊ก
เมาได้ที่กะโสกันวายวาย มื้อนี้จั่งได๋ จังได๋ต้องได้จักเด็ก
ให้เฮ็ดเวียกนั้นบ่เป็นซาติ ตั้งวงก้งเหล้า หมู่เฮาถืกสเป๊ก
ฉายาเฮาพวก “คอเหล็ก” จั่งถืกสเป๊กเด็กหนองบัวลำภู
ดึกจักหน่อยกะแว้นรถแข่งกัน รถไผแฮงกว่ากัน รถผู้นั่นแฮงกว่า
แต่งมาเหมิดเงินเป็นแสน เสียงดังแป๋นๆ พอปานสิแล่นเทิงฟ้า
ไทบ้านพากันอยากไล่ ตั้งฉายาให้ว่า “ซุมรากหมา”
บ่ทันโดนตำรวจกะมา ฟ้าวใส่เกียร์หมา ล่ะโตไผ โตมัน
* ออกจากนั่นกะพ้อกันบาวแดง ออกหันบ่แพงคนละซาวบาท
สั่งเหล้ามานั่งโสกัน ไผแจ่มกว่ากัน ผู้นั่นคักขนาด
กลับแกล้มบ่ต้องกะได้ ย่อนว่าปัจจัยบ่ยังจั๊กบาท
ขอร้องเหล้าอย่ารินเร่งหลาย อีแม่บ่ให้เงินมาจั๊กบาท
** ยามมื้อแลงตะเว็นพอพุมพู เด็กหนองบัวลำภู ไปเป็นหมู่ของน้อง
ดีดกีตาร์ มะเล่งเค่งค่อง เบิ่งพากันฮ้องบ่ย่านคนเขาว่า
บ่ทันโดนกะยกพวกตีกัน ไผสิเก่งกว่ากัน กูว่าผู้นั่นเก่งกว่า
ดวงซวยกะเข้าวัดป่า ดวงแข็งน้อหล่ากะพาไปโรงบาล....
(ซ้ำ * , ** )
