(po +4)
อยู่ตรงนี้ใจฉันลอยไป ท่ามกลางลมพัดพริ้ว
ใต้แสงจันทร์ทรา หมู่เมฆลอยไกลออกไป
กลั้นหยดน้ำตาไว้ไม่ไหว แม้พยายามเพียงใด
มันไหลลงไป ตกสู่ท้องทะเลคราม
*เธออยู่สูงและไกลเกินกว่า ที่ฉันจะเอื้อมถึง
b5
ถึงแม้ว่าความเป็นจริง เธอไม่ได้อยู่ไกลจากตัวฉันเลย
ใจของฉันมันเริ่มรู้สึก หม่นหมองและเดียวดาย
รักเราที่มาจากฟ้า กลายเป็นดั่งสายลมที่หลับใหล
ดั่งแม่น้ำที่กว้างเกินไป และฉันไม่เหลือใคร
มันสายเกินไป เจ็บลึกสุดหัวใจ
ต่อให้ฉันจะกุมมือเธอ และพยายามเท่าไหร่
ดวงตาคู่นั้น กลับมืดมิดไร้แสงดาว
(*)
j7
มองภาพเธอไกลออกไป
ดั่งสายลมได้พัดพา รักของฉันไปไกล
จากไปแสนไกล
(*)
