INTRO :
คนธรรมดาอย่างเรา แม้ปัญหาหนักเบา
เราไม่สนทู้ทนเรื่อยไป บาทีมันเครียดจัด
รายได้ไม่พอจ่าย ทำไปเท่าไรไม่ชนสิ้นเดือนซักที
แบกชีวิตฝ่ามรสุม ทั้งคืนทั้งวัน
แบกชีวิตไอัคนอย่างฉัน มันก็เดิม ๆ ไม่มีชิ้นดี
* เงินทองก็หายาก พอมีก็หายง่าย
ไหนจะค่าน้ำ ค่าเทอม ค่าไฟ
เห็นเขามีบ้านใหญ่ บางทีก็นึกอยาก
รวยด้วยทางลัด เสี่ยงเลยให้มันรู้ไป
สมองซีกซ้าย สั่งการอยากรวยให้ไปค้ายา
สมองซีกขวา บอกอย่าไปทำอย่างนั้นมันเลว
** มองออกไปนอกหน้าต่าง
ฝ่าความมืดมนค้นทางสว่าง
ชีวิตก็คงไม่จนหนทางหรอกหนา
จนแต่เงินฉันไม่จนใจ ยังดีกว่ารวย
แล้วทำลายใคร ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันไป
บอกใจนี้ไว้ (มั่นคงเข้าไว้)
(ไม่เดินหลงทาง)
(ดนตรี) (ซ้ำ */**)
(ดนตรี) (ซ้ำ **)
ไม่เดินหลงทาง ไม่เดินหลงทาง
ไม่เดินหลงทาง