....ลมรำเพย.....พงษ์เทพ กระโดนชำนาน
Intro/
จากไปแล้วดังลมรำเพย โอ้อกเอ๋ยไม่หวนกลับหลัง ดั่งราตรีที่ลืมรุ่งราง ดุจดาวที่หลงฟ้ากว้าง
ดั่งทางที่ร้างสัญจร
จากไปแล้วหนอความหวังดี คอยจู้จี้หว่งใยไถ่ถอน แว่นเสื้อผ้าหยูกยากระเซ้าเง้างอน
อยู่ตรงไหนฟูกหมอนถามกับความคิดถึง
เพียงน้ำคำกล่าวลาเข้มแข็ง ขวัญดรยอ่อนเรี่ยวแรง หลั่งรินน้ำตาคราหนึ่ง จากก็เจ็บอยู่ก็จำเจจึง
ไปเพื่อไถ่ถามถึงห่วงหากันอีกสักหน
เหม่อมองแล้วเมื่อไหร่จะมา ห่วงหนักหนาว่าจะสับสน ไต่แสงดาวกับใครกี่คน
ไปเพื่อจะหลุดพ้นหรือตั้งใจไปเหงา
****เพลงนี้เป้นเพลงที่ใช้ภาษาที่สละสลวย งามหมดจด ถ้าฟังแล้วเข้าถึงเนื้อเพลงเป็นเพลงที่เพราะแลมีความหมายมากครับ ลองไปฟังและหัดเล่นดูนะครับ