ทุกๆครั้งที่เปิดดูละคร มีบางตอนที่ฉันเองไม่อาจมี
ในละครมีผู้ชายดี๊ดี คงเปนใครคนที่เทอนั้นใฝ่ฝัน
* แต่กลับมาสู้ชีวิตจริงไม่มีให้อิงอะไร
ใครๆก้อมองเราไม่ดี
** งั้นผู้ชายดีๆคงมีแต่ในนิยาย
งั้นผู้ชายอย่างฉันก้ต้องเจ็บใจไปทุกราย
เพราะผู้ชายดีๆนั้นมีแค่ในนิยาย
ฉันก้อแค่ผู้ร้ายถึงรักแค่ไหนคงต้องตาย
สุดท้ายเค้าได้เทอไปครอง
ใครว่าชีวิตเหมือนในละคร
ชีวิตน่ะมันยิ่งกว่าละครอีก ฟังกันนะ ฟังละวะ
ถึงร้ายก้อรักนะ เกเรยังงัยก้อรักนะ
หน้าตาเปนตัวกำหนดเทวดาเขียนบทยังงัยกันวะ
อยากเกิดเปนตัวพระ แต่เค้าลิขิตให้เปนตัวร้าย
ใครจะรู้ว่าทศกันรักนางสีดามากกว่าเท่าไหร่
ถึงร้ายก้รักจิงไม่ใช้สลิงไม่ใช้สตั้น
เหนื่อยใจก้อเล่นโผนางเอกร้องโฮสั่งงานศพครั้น
อกหักมาทีไม่มีคนดูเห็นใจ
จะเปิดศึกชิงนางก้อคงต้องแพ้เรื่อยไป
จะมองทางซ้ายจะมองทางขวาเฮ้ยมันก้อโกงนี่หว่า
มือถือดอกไม้ไว้หนวดไว้เคราเขาหาว่าโจรป่า
โรมรันพันตูความรักของกุชักมัน
ขีดๆเขียนๆกันไปเฮ้ยเด๋วเล่นไม่ทัน
จะรีบไปไหนสงครามยังไม่จบยังต้องรบอีกครั้ง
คุณคิดว่าผมรักเทอเท่าไหร่มากกว่าพันครั้ง
จะยอมตายพลีกายช่วยให้ละครขายดี
เกิดชาตหน้าฉันใดขอเปนพระเอกสักที
( * )
โลกของฉันมันต่างจากละคร
มันเปนตอนที่ฉันเองต้องผิดหวัง
ความเปนจิงที่ต้องเจออีกครั้ง
ความเปนจิงที่คู่กันกับตัวร้าย
( * ** )
ผู้ร้ายก้อต้องลงไปกอง
ไม่รู้ว่าถูกรึป่าวนะ ช่วยแก้กันด้วยละกัน
