หัวค่ำๆลมเลบ้านเราโชยพัด พายในกลางคืนสงัดพอเริ่มก่อเกิดความเหงา
เหงาพันหรือไม่เคยอีรู้กับเขา มารู้อีกทีเมื่อเราแอบไปรักสาวชาวเล
รักของเราเกิดที่ริมเลแห่งนั้น ที่มีสายลมและแสงจันทร์ช่วยเติมแต่งฝันให้ความรัก
สัญญากับน้องว่าเราจะไม่จากกัน เพราะเธอเองก็รักฉันเหมือนที่ฉัันรักเธอ
* ความรักก่อตัว ณ ที่แห่งนั้น เราสองพบกัันทุกวันที่ริมทะเล
คืนไหนน้องหนาวจุดไฟกันหนาวให้สาวชาวเล ไม่เคยว้าเหว่ที่ริมทะเลสองเรารักกัน
คัวค่ำๆลมเลที่เคยโชยพัดวันนี้ไซเงียบสงัดน้องมาผิดนัดเร็วเกินไป
เห็นคนแหลงว่าน้องเดินไปกับผู้ชาย รูปร่างไม่เล็กไม่ใหญ่ เขาว่าหัวใจใสดี
รักของเราจบลงริมเลแห่งนั้น เสียงคลื่นสายลมและแสงจัันทร์รักเคยวาดฝันมะลายไป
ริมเลวันนี้ยังมีแต่ที่และหัวใจ เก็บรักที่เคยให้ใว้ ให้คลื่นซัดไปอยู่กลางเล
