เมื่อครั้งเยาวัยใครขับกล่อมเจ้า
บรรจงจูบเบาๆ ตรงฝ่าเท้าน้อยๆ
เฝ้าเลี้ยงดูแล ตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย
เทใจเฝ้าคอย วันที่เจ้าเติบโต
เจ้าเป็นอย่างไรเมื่อเจ้าเติบใหญ่ขึ้นมา
ดีชั่วเก่งกล้า มีการศึกษาสวยโก้
ลืมตัวโบยบินเมื่อมั่งมีใหญ่โต
โอหังยโส คุยโวโอ้อวดดี
จะเป็นอย่างไรใครก็ไม่อาจห้ามเจ้า
พอเพื่อนหนุ่มสาวผู้ได้ฟังเพลงนี้
ก้มลงมองตรงฝ่าเท้าก่อนคิดจะทำชั่วดี
สองตีนของเจ้านี้ แหละที่พ่อแม่เคยจูบมัน
* ยังจำได้ไหมใครเคยพร่ำสอน
ยามเจ้าจะนอนใครกล่อมให้หลับฝัน
ใครคอยห่วงใยเจ้าได้ทุกวี่วัน
ใครทนเร้ารานเมื่อเจ้านั้นเสียน้ำตา
** เจ้าเป็นเด็กดีพ่อแม่ก็ภูมิใจ
ถ้าเจ้าเป็นผู้ร้ายคงไม่มีใครปรารถนา
รอยจูบบนฝ่าเท้าก็พ่อเจ้าเกินกว่าฟ้า
แล้วสิ่งใดเล่าหนาเจ้าจะหามาตอบแทน
(*,**)
