ละเป๊กยาดอง มาสองร้าน
ล่ะกลับจากทำงาน ปานนั้นบ่พอ
ล่ะในหัวใจอยากไปต่อ คอมันห้าวไปหน้า
หาไมค์ร้อง แม่นส่องสาว
ล่ะโทรหาหมู่เด้อฟ้าว ๆ
เจ้าหม่องม่วนด่วนจัดแจง
ร้านเขียว ๆ เด้อแดง ๆ มักแฮงเอยแม่นลำฟ้อน
วางลูกเมียไว้ที่เฮือนที่บ้าน
วางเวียกวางงาน ไว้ทุกพรุ่งนี้
เหล้าเข้าปาก ความยากบ่มี
คือทฤษฎี ของสิงห์ยาดอง
มองโลกโสภาตลอด
มองหาแนวกอดกะจอบส่อง ๆ
มาร้านเดิมปากซอย 12
ชื่อร้านยาดองสิงห์คะนองไมค์
เมาพอได้กะหาไมค์ให้แหน่
กับแกล้มมาทะแม้ เอาแนวแก้ส่งนำ
ส่วนน้องน้ำ น้องเจี๊ยบ น้องฝน
นั่งกันข้างละคนแก้วชนมาด้วย
คนรวย ๆ เขาขี่เบนซ์เที่ยวผับ
คนอย่างเราครับ คาราโอเกะยาดอง
กินเหมิดคืนกะบ่ฮอดหมื่นสอง
เป็นที่หมายปองของหนุ่มโลโซ
โด่ไม่ล้ม ม้ากระทืบโรงต่อ
แล้วก็ล้างคอด้วยนารีรำพึง
ฮ้องเพลงได๋มันกะม่วนกะซึ้ง
ขออีกเพลงหนึ่ง เอาแนวมัน ๆ
โทรเมื่อบ้านว่าเมากินต่อ
คอบ่พักบ่เลิก แม่นเดิกแล้วซางมัน
ลูกเมียนั่น จั่งค่อยเคลียร์เทือหลัง
มื้อนี้ฝังยาดอง โซ่หลุดแล้วเด้อน้อง
ฉลองเนื้องในวันเกิดอยากกิน
ดินไงกิ้น ๆ ถ้าพ่อบักหำได้เมา
ขอเหล้าแหน่เด้อ
เซ็นเด้อ หล่อนแล้วกระเป๋า
เดี๋ยวเมียมาจ่ายแต่เช้า คือเก่า ๆ
อย่าฟ้าวเช็คบิล
รินมาได้ สิจำไมค์บ่ปล่อย
ฮ้องให้ซอยสะท้าน แม่นเสียงนั้นบ่มี
เมาเต็มทีบ่มีว่ากวนไผ
มีแต่คะนองไมค์ ใส่ยาดองแล้วลำฟ้อน
