INTRO: (2 ครั้ง)
ยามเช้า สาวนางนั้น ปักดําข้าวกล้าในนา
ยามบ่ายตะวันแอบฟ้า ดังสุริยาจะเผาแผ่นดิน
ยามเย็น สาวนางนั้น กัดฟันไม่พูดไม่จา
เธอเป็นนางสาวชาวนา ปักดําข้าวกล้าในนา
ผิวกายโชกชุกไปด้วยเหงื่อไคล
ตะวันบ่ายเผาจนผิวเธอดํา
เรือนร่างห่อผ้าขาดๆ
ดวงตาส่อแววความหวัง
SOLO:
สองเท้า สาวชาวนา ย่องย่างอย่างนกกระยาง
ยืนแช่กลางผืนนากว้าง แผ่นหลังสู้ฟ้าท้าฝน
สองแขน ไม่แอ่นอ่อน ฟ้อนรําไม่จําเริญตา
เธอเป็นนางสาวชาวนา ปักดําข้าวกล้าในนา
หว่านเม็ดข้าวลงนาแปลง
จะแตกโผล่ดําได้อีกสิบแปลง
ถ้าปีนี้ฟ้าฝนไม่แล้ง
หรือนํ้าหลากกลบกล้าเน่าตาย
* มีผู้ใดเห็นใจเธอบ้าง
แม่น้องนางกลางดินกลางนา
ผู้ปลูกข้าวเลี้ยงคนเรื่อยมา
ทุ่มกายเป็นประโยชน์สังคม
** ไยสังคมกระหนํ่าซํ้าหญิง
กินทั้งข้าวหิวทั้งตัณหา
เปลือยผู้หญิงเป็นอาหารตา
คือที่มาการประกวดนางงาม
SOLO:
(ซํ้า *, **)
SOLO:
รวงข้าวคือรวงทอง แห่งท้องทุ่งนาปีนาปรัง
ข้าวเปลือกคือความหวัง แห่งอนาคตสาวชาวนา
มงกุฎประดับช่อเพชร บําเหน็จแห่งกิเลสตัณหา
อาหารปากกับอาหารตา ข้าวเปลือกกับชุดชั้นใน
เธอนุ่งลมห่นเตี่ยวจนเสียวไส้
เป็นขวัญใจของใคร ใครกันเล่า
ก็บังเอิญเดินดินอย่างเรา ต้องกินข้าว
กับนางสาวชาวนา ชาวนา
SOLO:
