มันคงเป็นอีกครั้ง กับวันเดิมๆอย่างนั้น ที่ฉันไม่อาจจะรู้บางอย่าง...
ก็ที่ฉันยังทนกับความรักที่มันจมแต่ปัญหา..
ก็ได้แต่เดินกลับหลัง ปล่อยมือที่จูงเทอนั้นเพราะฉันไม่อยาก จะฝืนใจ
ทำเป็นเหมือนเรายังดี ทำเป็นเหมือนยังมีใจให้กันไว้...
*ก็ทุกครั้งที่เดินเข้าไปกลับทำให้เรา..ยิ่งห่างกัน...
สิ่งที่ฉันจะทำต่อไป เธอคงจะรู้ตัวดี...ว่า..
** ฉันต้องทนกับเธอเท่าไหร่...กับรักที่ไม่มีความเข้าใจ..
รู้ทั้งรู้..ว่ารักของเรา..มันไม่เหลือค่าอะไร
รู้ว่าเธอก็คงเสียใจ...แต่คงไม่ยากเกินไปที่จะเข้าใจ
ก็ในเมื่อมันไม่เหลืออะไรให้ฝัน...ตัวฉันคงต้องไป.....
ก็ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ดีกว่าทนกับความเจ็บช้ำ..ที่ทำร้าย..เราสองคน...
หากยังหนีความจริง...หากยังฝืนที่จะทนกับความรัก....
*,**
รู้ทั้งรู้ว่ามันก็ผิด...รู้ว่าฉันทำไม่ดี...แต่ว่าวันนี้..อยากจะบอกว่าทน อิกไม่ไหว...
**,**
