ทุกวันศุกร์ วันเสาร์ วันอาทิตย์ ก่อนวันจันทร์
ฉันเฝ้าถามเพื่อนๆ ว่าจะไปที่ไหน ไปที่ไหนกัน
ทุกคนตอบเสียงเดียวว่า จะกลับบ้านนอก ไปพักให้มัน
ไปเอกเขนกเกกมะเหรก สุขจะเสกเมื่อใด ก็ได้ดั่งพลัน
บางคนมีภูเขา บางคนมีทะเล อยู่หลังบ้านมัน
บางคนไปเข้าถ้ำ บางคนออกตากแดด จนตัวดำ
บ้างวิ่งเล่นท้องนา บ้างคลุกขี้เลน กับควายของมัน
ทุกคนตอบเสียงเดียวว่า โอ๊ย! เป้ แม่งโคตร แม่งโคตรมัน แล้วมันทำให้ฉัน
* ฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ไว้กลับไปในยามวังเวง
ฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ให้เหมือนกับใครๆ เขา
** ฉันอิจฉาเพื่อนๆ ที่กลับบ้านนอก ไปพักผ่อนในยามเมา
เมาควันรถ ควันคน ควันถนน ควันทุนนิยม โอ๊ะ โอ่ะ โอ๊ะ โอ๊ะ โอะ โอ๊ะ โฮว์
เวลาฉันหิวข้าว ฉันเข้าเซเว่น สั่งข้าวกล่องอีซี่โก
แต่เพื่อนฉันทางเหนือ เขากินข้าวซอย อร่อยจนร้องโอ้โห
เพื่อนฉันทางอิสานสิแตกลาบเป็ด กับแหนมเมืองคำโต
คิดถึงปักษ์ใต้ทีไร แกงพุงปลารสเผ็ด อร่อยจนน้ำลายสอ แต่ฉันได้แค่
หากฉันมีเงินยี่สิบบาท ฉันจะได้น้ำติดฉลากกับยี่ห้อโก้ๆ
หากไม่มีเงินสักบาท ฉันคงต้องร้องและปล่อยให้ท้องมันหิวโซ
แต่เขาปลูกผักหลังบ้าน วันหนึ่งมีกิน ไม่ต่ำกว่าสามโล
แล้วไปหาเพื่อนบ้านแลกหมู แลกวัว แลกเป็ด แลกไก่ เต้าหู้ ถั่วพู
อยู่กินอย่างไฮโซ ไม่ต้องคอยโมโห
( * , **)
วันนึงฉันจะไปอาศัย อยู่ที่สวรรค์คาลัย
แล้วเธอต้องตามฉันไป และหาย และหาย
เพราะฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ไว้กลับไปในยามวังเวง
เพราะฉันอยากจะมีบ้านนอกเป็นของตัวเอง ให้เหมือนกับใครๆ เขา
จะเลิกอิจฉาเพื่อนๆ ที่กลับบ้านนอก ไปพักผ่อนในยามเมา
เมาควันรถ ควันคน ควันถนน ควันทุนนิยม
โอ๊ะ โว่ะ โอ๊ะ โอ่ะ โอ้ะ โอ๊ะ โฮว์
