บทลงโทษ อ็อบบลิเวียส oblivious
เกิดพายุพัดแรง คลื่นและน้ำพัดพา โลกที่ร้อนขึ้นมา เพราะว่าใคร
มันเริ่มจากมือของเรา สิ่งที่เราได้ทำ โลกที่เคยสวยงาม วันนี้(จะลงโทษเรา)
ไม่มีพรุ่งนี้ให้เสียใจ เมื่อเราทำร้าย มันมากเกิน
เคยทำโลกนี้ ไว้เท่าไร ไม่ช้าไม่สาย จะได้คืน
นี่คือคำเตือนให้รู้ตัว แก้ตัวสักทีได้ไหม ใครเคยทำลาย สำนึกผิดเริ่มต้นใหม่
(ดูแลได้ไหม/ทำลาย ทำไม/ทำลายโลกนี้ทำไม)
หรือต้องรอโลกพังทลาย ให้ทำร้ายเรากลับคืนมา
ต้องรับโทษกันก่อนใช่ไหม จึงจะเห็นคุณค่าขึ้นมา (ต้องรับโทษ ต้องรับโทษ)
ถ้าถึงวันโลกพังทลาย มันคงสายจนเกินเยียวยา ไม่มีใครต้องการ
ถ้าบางคน ยังคงทำร้ายโลกใบนี้
ก็เป็นหน้าที่เราทุกคน ที่จะต้องร่วมมือช่วยกัน
เข้าใจในคำเตือน และรู้ตัว แก้ตัวได้ไหม
ใคร เคยทำลาย ก็สำนึกผิดเริ่มต้นใหม่
(เรา ทุกๆคนร่วมมือกัน ทุกๆคน)
หรือต้องรอโลกพังทลาย ให้ทำร้ายเรากลับคืนมา
ต้องรับโทษกันก่อนใช่ไหม จึงจะเห็นคุณค่าขึ้นมา (ต้องรับโทษ ต้องรับโทษ)
ถ้าถึงวันโลกพังทลาย มันคงสายจนเกินเยียวยา ไม่มีใครต้องการ(โลกแบบนั้น)
ผู้ทำลาย ต้องโดนทำลาย ผู้ทำลาย ต้องรับผลกรรม
แต่โลกนี้ โลกใบเดียวกัน ไม่ทำลาย ก็ต้องรับกรรม
มันต้องโดนกันทั้งนั้น หนีไม่พ้น จะให้โลกนี้ดีขึ้นได้ ต้องช่วยกันทุกคน
รอแก้ตัววันพรุ่งนี้ อาจไม่มี เย้
โลกอายุจะสั้น แต่คนที่ซวย จากไปก่อนโลกก็คือคน
โลกจะเอาคืนเมื่อไหร่ หนีกันไม่ไดี ไม่ว่าที่ใด โดนทุกคน
