กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งยังไม่นาน เพิ่งผ่าน ไปเมื่อวันวาน
มีชายหนุ่ม ที่น่าสงสาร หัวใจแหลกลาญและยับเยิน
ถูกหญิงสาว ผู้เป็นคนรัก หักอก เสียใจเหลือเกิน
เธอเลือกอย่างนั้น ทิ้งกินก็เชิญ ถ้าเห็นแก่เงินก็ไป
* ไม่ได้ขี่ม้าขาว เหมือนเจ้าชาย โหนได้แค่รถเมล์
เธอก็เลยไม่ไขว้เขว โดดขึ้นรถเขาไป
เป็นนิทานน้ำเน่า เน่ายิ่งกว่านิยาย
มีเจ้าหญิง และก็เจ้าชาย ที่ไหน
แค่คนจน และก็คนรวย และผู้หญิงมักง่าย
รักเธอสักแค่ไหน ก็ทิ้งกันไป
เหลือแค่นิทานน้ำเน่า
กาลครั้งหนึ่ง ซึ่งยังไม่นาน นิทาน มันไม่ยืดยาว
ชายคนเก่า ได้เจอกับสาว ที่ใครคนนั้น ทอดทิ้งมา
ไม่มีใจเขาได้แล้วทิ้ง และฝากแค่รอยน้ำตา
นิทานมันสอน ให้ใจรู้ว่า เวรกรรมมันมีอยู่จริง
ซ้ำ *
