ตอนแรกคบ พบเจอ เธอบอกฉันฝันดีทุกคืน เธอไม่เคยจะลืม บอกรักฉันเบาๆก่อนนอน
แล้ววันดีคืนดี เธอกลับทำให้มีวันคืนหมดหมอง กับลอยน้ำตา ที่เธอพูดมาจากบอกรักเป็นบอกลา
* ฉันนับ1ถึงเท่าไร ไห้ใจข่มตาไห้หลับ แต่กลับหลับตาเมื่อไร จะฝืนใจไห้ลืมเธอ
** นอนหลับน่ะหรือ มันคือการพักผ่อน เปิดเพลงก่อนนอน ก็เจอแต่เพลงช้ำใจ
จะอ่านหนังสือ ยังไงก็ไม่ขึ้นใจ ที่เธอกระทำมันจำขึ้นใจ จะหลับยังไร อย่างไร (ไห้ฝันดี)
ชั่วเวลาข้ามคืน ฉันจะลืมเธอได้หรือป่าว ก็ใจยังคิดเรื่องราว ที่เธอเหมือนเสแซ่ง แสดง
ฝันที่เคยว่าหวาน เปลี่ยนไปเป็นนิทานฝันลมๆแล้งๆ มันเปนบทเรียนราคาไม่แพง ที่เรียนรุ้เพียงชั่วคืน
(*/**)
( ซ้ำ. **/ ** )