ถึงแม้ไม่ปลื้มก็อดทนไป ไม่ชอบก็ไม่พูดอะไร
ถึงโดนกระหน่ำ ย่ำยีกันขนาดไหน
เหมือนก้อนถ่านไม่มีชีวิต เหมือนไร้ความรู้สึกนึกคิด
สุมไฟให้ถ่าน รู้ไหมว่ามันติดไฟ
เจ็บก็เป็น ระบมก็เป็น โกรธก็เป็นโมโหก็เป็นเหมือนกัน
ไม่ได้เอาไว้ด่า ไมได้เอาไว้เหน็บ รู้ไว้เลยว่าเจ็บขนาดนั้น
ไม่ได้ผุดได้เกิด เดี๋ยวก็คงเตลิด สุดท้ายก็คงระเบิดให้เห็นกัน
เมื่อธาตุไฟเข้าแทรก ใจแหลกเป็นไฟ
ธาตุไฟมันแตก มันก็อันตราย (อย่าแลกเลย)
ถึงแม้ไม่บ้าแต่ก็ใกล้เคียง ทั้งโลกหนักจนมันจะเอียง
เห็นใจกันหน่อย ไม่มีทางออกทางไหน
ค่อยค่อยบอกอย่าตอกย้ำ ให้เลือดสาดก็คงไม่ขำ
เข้าใจกันหน่อย สักวันมันจะไม่ไหว
เจ็บก็เป็น ระบมก็เป็น โกรธก็เป็นโมโหก็เป็นเหมือนกัน
ไม่ได้เอาไว้ด่า ไมได้เอาไว้เหน็บ รู้ไว้เลยว่าเจ็บขนาดนั้น
ไม่ได้ผุดได้เกิด เดี๋ยวก็คงเตลิด สุดท้ายก็คงระเบิดให้เห็นกัน
เมื่อธาตุไฟเข้าแทรก ใจแหลกเป็นไฟ
ธาตุไฟมันแตก มันก็อันตราย (อย่าแลกเลย)
เจ็บก็เป็น ระบมก็เป็น โกรธก็เป็นโมโหก็เป็นเหมือนกัน
ไม่ได้เอาไว้ด่า ไมได้เอาไว้เหน็บ รู้ไว้เลยว่าเจ็บขนาดนั้น
ไม่ได้ผุดได้เกิด เดี๋ยวก็คงเตลิด สุดท้ายก็คงระเบิดให้เห็นกัน
เมื่อธาตุไฟเข้าแทรก ใจแหลกเป็นไฟ
ธาตุไฟมันแตก มันก็อันตราย (อย่าแลกเลย)
เมื่อธาตุไฟระเบิด มันไม่ใครก็ต้องใคร
จุดให้ธาตุไฟในใจแตก มันก็อันตราย อย่าแลกเลย
