ไม่เคยเห็น รูปสวยๆดอกไม้งามเป็นอย่างไร
ฟ้าใสๆแต่ฉันมองกลายเป็นสีเทา ฉันคงตาบอดสี
อยู่กับสีเทาไม่เคยจะเห็นความงดงาม
อาจเป็นเพราะ ใจที่มันยังไม่เคยลืมความหลัง
ใจมันพังจนฉันไม่อยากจะรักใคร ฉันมันตาบอดสี
มีชีวิตไป ติดจมกับทุกข์ในหัวใจ
*จนเธอคนนี้เข้ามา เปิดตาเปิดใจให้ฉัน เธอเป็นดั่งสีที่ชีวิตฉัน ขาดหาย
เธอมาเติมชีวิตให้มี สีสรร เธอเปิด ใจฉันด้วยใจของเธอเอง
คนที่ตาบอดสีมานาน กลับเห็น โลกใบนี้ด้วยตาดวงใหม่
ก็เพราะรักที่เธอได้มี (ให้ฉัน)
นานแค่ไหน ที่ไม่เคยมองเห็นสีที่สดใส
จะมีคนใดพาฉันไปจากความมืดมน
ของคนตาบอดสี อาจมีซักคน เปลี่ยนโลกใบนี้ให้งดงาม
(*)
เธอมาเติมชีวิตให้มี สีสรร เธอเปิด ใจฉันด้วยใจของเธอเอง
คนที่ตาบอดสีมานาน กลับเห็น โลกใบนี้ด้วยตาดวงใหม่
ก็เพราะรักที่เธอได้มีให้ฉัน
ก็เพราะรักที่เธอได้มี...ให้ฉัน
