INTRO :
เคยเป็นคนอ่อนไหว ทำอะไรก็เหงา
ฝากชีวิตไว้กับเขา เอาใจเราให้เขาทั้งใจ
ใจพะวงอยู่เเต่เขา ตัวเราเองสุขทุกข์ไม่เคยสนใจ
f#m7 sus4
เป็นห่วงเป็นใย กับใครๆที่ไม่รักกัน
* วันเวลา ผ่านพ้นถึงรู้ถึงเข้าใจ
sus4
ว่าทำอะไรลงไป เสียดายเวลาเหลือเกิน
** ก็เผลอไม่รักตัวเองอยู่นาน น่าเสียใจ
f#7
ทิ้งตัวเราเองให้เหงา เพราะเมารักอยู่อย่างนั้น
เจ็บใจที่เผลอไปรักใครๆ อยู่นาน
จนหลงจนลืมมองผ่านว่ายังเหลือตัวเอง
ที่ฉันยังควรต้องรักมากกว่าใคร
(ดนตรี )
ลืมตัวเองเสมอ นอนละเมอเเต่เขา
เป็นเพราะเเพ้ให้ความเหงา
คอยเป็นเหงาให้เขาเเล้วไง
ทำไมใจเจ็บอย่างนี้ ทำความดีกี่ครั้งไม่เคยซึ้งใจ
sus4
ไม่ต่างอะไร กับดอกไม้ในโคลนของเธอ
(ซ้ำ *,** )
(ดนตรี )
(ซ้ำ ** )
(ดนตรี )