ตื่นนอนตอนเช้า ฟ้าก็ดูสดใส
โลกทั้งโลกก็ส่งยิ้มให้กับฉัน
เกือบจะดูเหมือนเป็นวันดีอีกวัน
แล้วเธอกลับทำให้ฉันอารมณ์เปลี่ยน
*จะทำกันเกินไปแล้ว
เธอทำกันเกินไปแล้ว
อย่างกับฉันไม่มีหัวใจ
แทบอยากจะหยิบมือถือ
ขว้างไปให้ไกลตา
จะได้ไม่ต้องมาเจอะหน้าเธอ
บอกกันว่ารักรักกันจนหมดใจ
ทั้งเป็นห่วงและคิดถึงกันอย่างนั้น
แต่ละคำนั้นเหมือนที่เคยอยากฟัง
เสียตรงที่ไม่ใช่ฉันที่เธอบอก
จะทำกันเกินไปแล้ว
เธอทำกันเกินไปแล้ว
อย่างกับฉันไม่มีหัวใจ
แทบอยากจะหยิบใจฉัน
ขว้างไปให้ไกลๆ
ไม่รู้ว่าทำไมต้องรักเธอ
ปิดตาเอาก็ยังได้ยินเสียง
เธอสนุกกันกับเขามากแค่ไหน
ไม่ได้ยินเสียงภาพที่มันบาดใจ
ก็ยังตามมาทำร้ายทุกนาที
มันไม่ใช่ความจริง
มันเป็นแค่ความฝัน
หรือว่าฉันผิด
ที่คิดเองคิดเองคิดเอง
อยากให้เธอรู้ว่ามันเป็นอย่างไร
ฉันเตลิดไปแค่ไหนในตอนนี้
เธอคงไม่รู้คนที่รู้สึกดี
ต้องมาเจอะเรื่องอย่างนี้ได้ยังไง
ซ้ำ *
สิ่งที่เราเห็นว่ามันเป็นอย่างนั้น
ไม่ได้เป็นจริงตามนั้นไปเสมอ
แค่เพียงรอยยิ้มที่ฉันได้จากเธอ
ฉันผิดเองที่เพ้อไปข้างเดียว
