อยู่คนเดียว กับความเดียวดาย
กับกองไฟที่ยัง ลุกโชน อยู่
เหม่อมองไฟใจลอย คิดหวนสู่
สู่ความหลัง เมื่อครั้งวันวาน
ปล่อยใจไป สู่ใครบางคน
ที่เคยมีคำตกลง ไว้ให้กัน
ว่าจะคอยดูแล
ตราบจนนานเท่านาน
แค่วันพ้นผ่าน เขาลืม
เหม่อมองไฟ อยู่นานแสนนาน
ละอองเปลวควันกลับลอยเข้าตา
ใจจึงเรียนรู้ว่า เรานองน้ำตา เพียงเพราะควันไฟ
และกับบางคน ที่ลืมสัญญา
มีค่า ก็เพียง แค่ควันของไฟ
ทำน้ำตาไหลได้ คงไม่มี ค่าพอ ที่คิดจะจำ
เหม่อมองไฟ อยู่นานแสนนาน
ละอองเปลวควันกลับลอยเข้าตา
ใจจึงเรียนรู้ว่า เรานองน้ำตา เพียงเพราะควันไฟ.
และกับบางคน ที่ลืมสัญญา
มีค่า ก็เพียง แค่ควันของไฟ
ทำน้ำตาไหลได้ คงไม่มี ค่าพอ ที่คิดจะจำ
อยู่คนเดียว กับความเดียวดาย
กับกองไฟที่เหลือ แค่เถ้าถ่าน
ปล่อยความจำลอยไป
ให้มันลอยพ้นผ่าน
ให้มันเหมือนอย่าง ควันของไฟ
