Intro:
หอบผ้าหอบผ่อนมาเมืองกรุง มุ่งสู่อาชีพคนรับใช้ เรียนมาแค่ไหนมันก็ได้แค่นั้น
ผ้าถุงหนึ่งผืนเสื้อยืดคอกลม เคี้ยวหมากขื่นขมแทบล้มทั้งยืน อดทนกล้ำกลืนฝืนหิวต่อไป
ในมือกำกระดาษยับยู่ยี่ เพ่งตามองอ่านออกเพียงบ้านเลขที่
รอยหมึกสีเริ่มเลือนลาง จางไปพร้อมคราบเหงื่อขี้ไคล
เคว้างคว้างอ้างว้างกลางฝูงชน อ้อนวอนหาใครสักคนช่วยนำทาง
ทางชีวิตหรือหนทางสู่บ้านของนาย
คฤหาสน์หลังโตใหญ่มโหฬาร กลางบ้านมีสะพานข้ามน้ำข้ามบ่อปลา
มองแล้วคิดถึงทุกคราสะพานไม้ไผ่บ้านเรา
เจ้านายร่ำรวยเป็นพวกรัฐมนตรี มีลูกสาวสี่จากเมียทั้งสองคน
สุขกันแบบงงๆ ขอเพียงไม่จนก็พอ
เงินเดือนห้าพันทำทุกอย่างที่มี ล้างเยี่ยว เช็ดขี้ ยันเจียวไข่ เปลี่ยนหลอดไฟ
นี่แหละคนรับใช้ อาชีพซึ่งไร้คนแล
*ทุกสิ่งในโลกต่างหมุนเวียนเปลี่ยนภาระหน้าที่รับใช้ซึ่งกันและกัน
แต่คุณค่าความสำคัญความเป็นคนใยแบ่งชนแตกย่อยชั้น
ทับถมกันเพียงเพราะต่างวิธีหากิน
Outro:
