คนผู้งาม - โด่ง ดอนกระเดื่อง
เป็นตาฮักแท้น้อผู้สาว กินข้าวกับหยังน้อหล่า
มาผู้จบผู้งามแท้หวา ขนาดนางฟ้ายังอาย
อ้ายตกหลุมฮักเจ้าแล้ว บ่อยากแคล้วสิเคียงคู่ใจ
ช่างอ่อนหวานละมุนละไม ฉุดหัวใจให้อ้ายฮำฮอน นำแต่น้องนาง
ชาติก่อนเจ้าคือสิเฮ็ดบุญมาหลาย ถ่าได้เจ้ามาแนบกาย
แม่นเสียนาอ้ายกะบ่จ่ม
* คนผู้งามแนมเถื่อได๋กะเป็นตากอด
ขอความคึดฮอดจากอ้ายไปกอดเอวกลม
ช่างสวยบาดใจเบิ่งเทือได๋ อ้ายบ่อยากจ่ม
ทรมานในดวงตาคมถ้าได้เชยชมคงสิมีแฮง
** เป็นตาฮักแท้น้อเนื้ออุ่น ขั่นได้ซูนคือสิบุญมักอ้าย
เบิดคำสิมาบรรยายแล้วน้อคำแพง
บ่มีข้อไปกังขาฮู้แต่ว่าเจ้าเป็นตาฮักแฮง
หม่องแก้มแดงๆแงงเทื่อได๋อ้ายกะบ่เบื่อ
ซ้ำ *,**
