ฟ้าสั่งให้ฉันนั้นรักคนมีเจ้าของ หมดสิทธิ์เรียกร้องรักเอื้ออาทรที่ไหน ไม่มีบัตรทองรักษาโรครักในใจ สามสิบบาทเลยเก็บไว้ไปซื้อผ้าเช็ดน้ำตา
ได้อยู่ใกล้ชิดได้มองเธอก็สุขใจ พออยู่ห่างไกลฉันคอยใกล้เธอในฝัน ฝนตกทางนี้จะหนาวถึงเธอไหมนั่น ห่วงใยจากใจของฉัน เธอเคยจะรู้หรือเปล่า
โอ๊ย....ใจนะใจ ไม่รู้ทำไมต้องรักคนมีเจ้าของ ทั้งที่ใจนี้ไม่คิดแย่งเธอมาครอง ไม่คิดเป็นตัวสำรองแต่ขอจองเธอไว้ในใจ
บางที่อยากถามอยากรู้ว่าเธอเหนื่อใหม อยากพาเธอไปเดินเล่นในใจเสมอ แม้ว่าเรื่องจริงเป็นได้แค่ฝันละเมอ ฉันเฝ้าแต่คิดถึงเธอเวลาที่ จุดจุดจุด
