Intro:
บนทางชีวิตที่เดิน ฉันเองคือผู้ลิขิต
ลงมือขีดเขียนและทำด้วยใจตัวเองทุกอย่าง
ไม่เคยเชือดเฉือนใจใคร แม้มันจะสิ้นหนทาง
ไม่เคยครวญครางร้องไห้สักครั้ง
ก็มีความผิดหวังที่มันต้องพังลงไปทุกอย่าง
ไม่เป็นดังหวังเหมือนดังที่ฉันทุ่มเทหัวใจ
ก็ยังทนได้สบาย ไม่มองให้เป็นเรื่องใหญ่
จะหนักจะหนาเท่าไหร่ ก็พร้อมจะทน
* ฉันไม่โกรธดิน และไม่โทษฟ้า
ไม่โทษชะตา ชีวิตที่เป็นไป
ฉันไม่โกรธเธอ และไม่โทษใคร
ทุกอย่างที่เป็นไป ฉันกำหนดเอง
(ดนตรี)
อาจไม่เหลือใครเลย ในยามชีวิตร่วงหล่น
ไม่มีสักคนที่จะปลอบโยนให้คลายทุกข์ใจ
ฉันก็ยังมีตัวเอง ที่ยังไม่สิ้นแรงไป
จะเลวจะร้ายเท่าไหร่ก็พร้อมจะทน
(ซ้ำ *) (ดนตรี)
ผิดถูกชั่วดีทุกอย่างฉันและเธอคือผู้กำหนด
เหตุใดจึงไปคิดโกรธโทษดิน โทษฟ้า
(ดนตรี) (ซ้ำ */* )